List do Rzymian 9,19-33 - KCHB w Szczecinku

KCHB w Szczecinku

Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, który życie od Niego otrzymał.

Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania

1Jana 5,1-2

Przejdź do treści

Menu główne:

List do Rzymian 9,19-33

Biblijne

ROZWAŻANIE

Słowa Bożego

List do Rzymian 9,19-33

Tekst Słowa Bożego – Upowszechniona Biblia Gdańska

(19) Ale mi powiesz: Dlaczego więc jeszcze oskarża? Któż bowiem sprzeciwił się jego woli?

(20) Człowieku! Kimże ty jesteś, że prowadzisz spór z Bogiem? Czy naczynie gliniane może powiedzieć do tego, kto je ulepił: Dlaczego mnie takim uczyniłeś?

(21) Czy garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły zrobić jedno naczynie do użytku zaszczytnego, a drugie do niezaszczytnego?

(22) A cóż, jeśli Bóg, chcąc okazać gniew i dać poznać swoją moc, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie;

(23) I żeby dać poznać bogactwo swojej chwały na naczyniach miłosierdzia, które wcześniej przygotował ku chwale;

(24) To znaczy nas, których powołał, nie tylko z Żydów, ale i z pogan? (25) Jak też u Ozeasza mówi: Lud, który nie był mój, nazwę moim ludem, a tę, która nie była umiłowana, nazwę umiłowaną.

(26) I stanie się tak, że w miejscu, gdzie im mówiono: Wy nie jesteście moim ludem, tam będą nazwani synami Boga żywego.

(27) A Izajasz woła o Izraelu: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski, resztka będzie ocalona.

(28) Zakończy bowiem dzieło i skróci je w sprawiedliwości. Istotnie, skróci Pan dzieło na ziemi.

(29) Jak i przedtem powiedział Izajasz: Gdyby Pan zastępów nie zostawił nam potomstwa, stalibyśmy się jak Sodoma i bylibyśmy podobni do Gomory.

(30) Cóż więc powiemy? To, że poganie, którzy nie szukali sprawiedliwości, dostąpili sprawiedliwości - sprawiedliwości, która jest z wiary.

(31) Izrael zaś, zabiegając o prawo sprawiedliwości, nie doszedł do prawa sprawiedliwości.

(32) Dlaczego? Ponieważ o nie zabiegali nie z wiary, ale jakby było z uczynków prawa. Potknęli się bowiem o kamień potknięcia;

(33) Jak jest napisane: Oto kładę na Syjonie kamień potknięcia i skałę zgorszenia, a każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony.

ROZWAŻANIE

Rzymian 19 – 29

Boży gniew i zmiłowanie. Skoro Bóg każdego człowieka obdarza jakimś szczególnym powołaniem i przydziela mu określoną rolę do wypełnienia, to dlaczego potem oskarża kogoś za jego czyny.

Przecież z woli Boga każdy czyni właśnie to, czego chce Bóg.

Apostoł sprzeciwia się takiemu rozumowaniu, wykazując, że już w samych założeniach jest ono błędne. Błąd polega na tym, że próbuje się Stwórcę traktować na równi z stworzeniem.

Tymczasem różnica jest istotna: Bóg jest wieczny, a człowiek śmiertelny. Bóg jest wszechmocny, człowiek zaś słaby; Bóg jest święty, człowiek grzeszny; Bóg jest miłością, człowiek stale uczy się kochać.

W takiej sytuacji wzywanie Boga do tego, aby się wytłumaczył się przed człowiekiem ze swego postępowania, pozbawione jest sensu i graniczy z zuchwałością.

Jedynym, który w ogóle ma prawo oskarżać, jest Bóg, ponieważ to Jego miłość została odrzucona. Jego prawo zostało zlekceważone.

Pojawia się więc pytanie: Dlaczego Bóg dopuszcza do tego, żeby człowiek czynił coś, co jest złe? Dlaczego Bóg „nie zagrodzi” człowiekowi drogi, która wiedzie do buntu, niewierności, a w końcu do nieszczęścia ?

Dzieje się tak, dlatego że również pośród ludzkich niewierności i zła, czynionego przez człowieka, Bóg zrealizuje swój odwieczny plan zbawienia.

Niewierność Żydów, którzy są narodem wybranym, stała się pretekstem do okazania miłosierdzia wszystkim innym narodom ww. 22-24.

Bóg przewidział od początku i wtedy, gdy uznał, nastał właściwy moment w dziejach świata, okazał swoją potęgę, wolność i łaskę.

DALSZE ROZWAŻANIE

cz. I

Rz 9,19–24

O człowiecze! Kimże ty jesteś, że wdajesz się w spór z Bogiem?

Ø Zastanówmy się nad tym jacy jesteśmy: nad zatwardziałością, znieczuleniem i uporem człowieka, ludzi, narodów. Kiedy czytamy, że Bóg zatwardził, znieczulił lub sprawił, że ktoś był uparty, myślę o tym, że każde z tych trzech stanów jest procesem, w którym aktywnie uczestniczy człowiek.

Ø Przeczytajmy wiersz z 1 Samuela 6:6, Jest on bardzo ważny i pomocny. „Dlaczego zatwardzacie swoje serca tak, jak Egipcjanie i faraon zatwardzali swoje serca? Czy nie dopiero wtedy, gdy czynił wśród nich cudowne rzeczy, wypuścili ich, aby wyszli?”

Ø Przyszedł czas na zatwardzenie Izraela. Nie stało się to w jednym momencie. Proces zatwardzania, znieczulania się i uporu Izraela trwał blisko 1000 lat, od podziału Izraela na dwa księstwa. Proces ten zapowiedział Pan przez proroka Izajasza, około 350 lat przed Pawłem. Mówił również Pan Jezus: „Będziecie stale słuchać, a nie będziecie rozumieli; będziecie ustawicznie patrzeć, a nie ujrzycie. Albowiem otępiało serce tego ludu, uszy ich dotknęła głuchota, oczy swe przymrużyli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, i sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, a Ja żebym ich nie uleczył. Ale błogosławione oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą, bo zaprawdę powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.”. zapisane w Ew. Mateusza 13.

Ø Izrael w czasach Pawła znajduje się w pożałowania godnym położeniu. Ich odstępstwo i duchowe cudzołóstwo osiągnęło apogeum. Właśnie rozpoczął się proces zagłady "naczynia". Za kilka lat naród Izraela zostanie wygnany. Za kilkanaście lat od czasu napisania Listu do Rzymian Żydzi będą rozproszeni i okrutnie prześladowani.

Ø Doświadczą holokaustu. Podczas II wojny światowej życie straciło około 6 milionów europejskich Żydów. Tak jak ZAPOWIEDZIAŁ Pan przez swoich proroków np. przez proroka Ezechiela, Izajasza czy Jeremiasza.

Albo czy garncarz nie ma władzy nad gliną

Ø W Biblii, w kilku miejscach że człowiek i naród Izraela został porównany do gliny. Te fragmenty uczą pokory. Obecnie humanizm umieścił człowieka w centrum wszechświata.

Ø To on tworzy doskonałe rzeczy, lepi. Człowiek bezprawnie zajął, przywłaszczył sobie wysoką pozycję. Porównanie człowieka do gliny i do prochu jest obraźliwe. Ale my nie mówimy o jakimś tam, jednym z wielu, ludowym garncarzu.

Ø Mówimy o doskonałym Bogu, który pięknie nas ukształtował, bądź nadal kształtuje. Mówimy tutaj o wspólnocie tych którzy uwierzyli i których powołał, wywołał Bóg z tego świata, by także byli Jego ludem.

Ø Problemem jest to, że albo sami chcemy się kształtować lub pozwalamy na kształtowanie nas przez innych garncarzy. "Jesteśmy kowalami własnego losu." Zero limitów, żadnych ograniczeń.

Ø To zaczęło się w Izraelu za czasów Izajasza, Jeremiasza i Ezechiela. Izrael chciał być formowany, przez kulturę i religie innych narodów, chciał sam się kształtować i efekt tego "kiczu" jest nam dobrze znany.

Ø Od upadku Adama i Ewy jesteśmy kształtowani przez grzech o którym żeśmy rozważaliśmy i czytaliśmy wcześniej. Grzech który wdarł się do naszego świata i rozpanoszył się w nim, Jego "dzieła" są nam dobrze znane. [zob. Rdz 2:7 „Wtedy PAN Bóg ukształtował człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia. I człowiek stał się żywą duszą.”]; [zob. Psalm 119:7 „Twoje ręce mnie uczyniły i ukształtowały; daj mi rozum, abym się nauczył twoich przykazań;”]; [zob. Heb. 11:3 „Przez wiarę rozumiemy, że światy zostały ukształtowane słowem Boga, tak że to, co widzimy, nie powstało z tego, co widzialne.”].

Rz. 9,25–29

Ø Paweł pisze o resztce z Izraela, że nie wszyscy z Izraela są Izraelem, oraz o naczyniach zmiłowania. Naczyniami zmiłowania są zarówno wierzący w Pana Jezusa Żydzi jak i poganie. Ci są nazwani, stali się przez wiarę w Chrystusa, ludem Bożym.

Gdyby Pan Zastępów nie pozostawił nam RESZTKI

Ø [zob. Iz 1:9 „Gdyby PAN zastępów nie zostawił nam malutkiej resztki, bylibyśmy jak Sodoma, stalibyśmy się podobni do Gomory.”].

Ø Mamy tutaj pokazana ideę resztki, jaką zresztą widzimy w innych proroctwach. Idea ta jest dobrze znana w Słowie Bożym.. Pan Bóg w każdym okresie historii ma swoją resztkę, zachowuje ją w „połach swojej szaty” i od niej wychodzi upamiętanie i duchowe ożywienie dla każdej epoki, dla każdego pokolenia.

Ø Za dni Noego tylko osiem dusz ocalało przed topielą w wodach potopu.

- Z wielomilionowego tłumu tylko Jozue i Kaleb weszli do Ziemi Obiecanej.

- Potem za Gedeona Pan powiedział „Przez tych trzystu mężów, którzy chłeptali wodę, wybawię was.

Ø To była również Boża resztka.

Ø Boże narzędzie, ci pozostali, ta resztka, maleńka trzódka, musi trzymać się mocno tego powierzonego dziedzictwa, świadectwa Jezusa, aż On przyjdzie.

[zob. Łk 12:32 „Nie bój się, mała trzódko, gdyż upodobało się waszemu Ojcu dać wam królestwo.”].

Ø Ideę resztki widzimy również w Nowym Testamencie. Pan Jezus zadaje pytanie, czy gdy wróci znajdzie wiarę na ziemi, mówi o maleńkiej trzódce i o tym że niewielu znajdzie wąską drogę. Również w Księdze Objawienia mamy małe grupy "pozostałych wiernych".

Ø Od czasu rozpadu Królestwa Izraela na dwa księstwa do czasów Pawła minęło 1000 lat. Z wielu powodów Izrael stał daleki od społeczności z Bogiem. Poza odstępstwem i zeświecczeniem, tragiczną mieszaniną z innymi kulturami i religiami właśnie Żydzi odrzucili i zabili Mesjasza. Dlatego Paweł pisze o resztce z Izraela, że nie wszyscy którzy są z Izraela są Izraelem.

Ø Historia niestety się powtarza. Obecnie śmiało możemy powiedzieć o analogi do współczesnego chrześcijaństwa.

Ø Od czasów Konstantyna chrześcijaństwo stało się polityczną organizacją oddalającą się od idei jaką prezentowały pierwsze wspólnoty uczniów Jezusa.

Ø Po blisko 1700 latach chrześcijaństwo dzisiaj przypomina Izrael z czasów proroków i z czasów Pawła.

Ø Współczesne chrześcijaństwo, ponownie krzyżuje Chrystusa, wystawia go na hańbę, i czyni wszystkie te obrzydliwe rzeczy jakie czynił Izrael. Dzisiaj nie wszyscy chrześcijanie są chrześcijanami, tak jak nie wszyscy z Izraela są Izraelem. Dlatego mowa o RESZTCE jest ważnym ostrzeżeniem dla nas.

Ø W Objawieniu czytamy „A z NIM..." To jest fraza godna podkreślenia. Baranek nie jest sam, Niebo nie jest puste, jest wypełnione niezliczoną rzeszą aniołów, starszymi, postaciami, wielkim tłumem i grupą (resztką), 144000 szczególnych wybranych?* W Objawieniu 7:4 czytamy: „I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela:”.

ROZWAŻANIE

Cz. II

(Rzymian 9,30-33; 10,1-3)

Izrael i Ewangelia. Wypowiedź apostoła ujawnia zaskakującą zmianę ról. Ci, którzy żyli z dala od Boga, znaleźli się w Jego bliskości, ci zaś, którzy byli pewni swoje łączności z Bogiem, oddali się od Niego.

Położenie pogan napełnia ich więc nadzieją, smutna natomiast okazała się sytuacja Żydów, ponieważ zamiast przyjąć objawioną im wolę Bożą, chcieli, aby Bóg zbawił świat zgodnie z ich oczekiwaniami.

A przecież To Bóg jest Panem wszechświata. Każdy kto tego nie przyjmuje, wchodzi w konflikt z Bogiem, lub – mówiąc przenośnie – potyka się i przewraca.

Tak właśnie stało się z wszystkimi, którzy odrzucili Chrystusa i nie przyjęli tego, że Chrystus przez cierpienie i śmierć na krzyżu zbawił świat.

Boże drogi są niepojęte dla człowieka i z tego niezrozumienia często rodzi się bunt przeciwko Bogu. Zazwyczaj nie kończy się on jednak definitywnym odrzuceniem Boga., ale sprowadza się do tego, że człowiek, choć bardzo powoli, to jednak zbliża się ku Bogu i przyjmuje Jego wolę.

Dlatego Paweł swoją podstawą zachęca do modlitwy w intencji każdego, kto ma trudności z przyjęciem woli Bożej i nie potrafi dostrzec, że Boże decyzje zawsze są pełne miłości i prowadzą do wolności.

Paweł w ten sposób naśladuje proroków, którzy chcąc zapobiec nieszczęściu, na jaki lud zasłużył prze swoje nieposłuszeństwo wobec Boga, modlili się o łaskę dla niego np. [zob. Wj 32:9-11 „PAN mówił dalej do Mojżesza: Widziałem ten lud, a oto jest on ludem twardego karku. Teraz więc zostaw mnie, aby się rozpalił mój gniew na nich i abym ich zgładził, a z ciebie uczynię wielki naród. I Mojżesz modlił się do PANA, swego Boga, i powiedział: Dlaczego, PANIE, rozpala się twój gniew przeciwko twemu ludowi, który wyprowadziłeś z ziemi Egiptu wielką mocą i potężną ręką?]; [zob. Wj 14 cały]; [zob. Wj 11:1 „A lud zaczął się skarżyć, co się PANU nie podobało. Gdy więc PAN to usłyszał, bardzo się rozgniewał…]; [zob. Wj 16:22; 21:7; Pwt 9:18-20; 25-29 „Lecz oni upadli na twarz i powiedzieli: O Boże, Boże duchów wszelkiego ciała! Czy jeśli zgrzeszy jeden człowiek, będziesz się gniewał na całe zgromadzenie?”, „I lud przyszedł do Mojżesza, i powiedział: Zgrzeszyliśmy przez to, że mówiliśmy przeciw PANU i przeciw tobie. Módl się do PANA, aby oddalił od nas te węże. I Mojżesz modlił się za lud.”; „Potem upadłem przed PANEM jak za pierwszym razem, przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy nie jadłem chleba i nie piłem wody z powodu wszystkich waszych grzechów, które popełniliście, czyniąc zło w oczach PANA, pobudzając go do gniewu. Bałem się bowiem tej zapalczywości i gniewu, którymi PAN zapłonął przeciwko wam, by was wytępić. Lecz i tym razem PAN mnie wysłuchał. Również na Aarona PAN bardzo się rozgniewał i chciał go zgładzić. W tym czasie modliłem się też za Aarona.”, „Dlatego upadłem przed PANEM i leżałem przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy, bo PAN już powiedział, że was wytępi. I modliłem się do PANA tymi słowy: Panie BOŻE, nie gub swego ludu i swego dziedzictwa, które odkupiłeś swoją wielkością, które wyprowadziłeś z Egiptu potężną ręką. Wspomnij na swoje sługi: Abrahama, Izaaka i Jakuba; nie patrz na zatwardziałość tego ludu, na jego niegodziwość i grzech; Aby nie mówiono w tej ziemi, z której nas wyprowadziłeś: Ponieważ PAN nie mógł wprowadzić ich do ziemi, którą im obiecał, i ponieważ ich znienawidził, wyprowadził ich, aby ich zgładzić na pustyni. Oni są twoim ludem i twoim dziedzictwem, które wyprowadziłeś swą wielką mocą i wyciągniętym ramieniem.”].

Apostoł pokazuje również, pokazuje co właściwie dzieli Żydów i chrześcijan. Jest to fakt, że Żydzi odrzucili zbawienie, dane im przez Boga w Jezusie Chrystusie, i nadal są posłuszni jedynie Prawu starotestamentowemu, podczas gdy chrześcijanie je przyjęli, wierząc w Jezusa Chrystusa.

Rz 9,30 – 33 Kamień potknięcia

Ø Czy zdarzyło się wam potknąć o kamień? Dlaczego tak się dzieje? Dlatego, że jesteśmy nieuważni, nie koncertujemy się na drodze którą idziemy.

Ø Podobnie było z Żydami, nie koncertowali się dostatecznie na drodze którą podążali, nie zwracali uwagę na proroctwa, które w wyraźny sposób zapowiadały przyjście i dzieło Mesjasza.

Ø Żydzi skoncentrowali się na tradycji, na Zakonie, na ojcach, na sprawiedliwości, na obłudnej moralności, tak mocno, że nie dostrzegli na swojej drodze Kamienia Węgielnego, potknęli się o Niego i upadli. Kamień węgielny to bardzo ważny kamień w narożu ściany wieńcowej, na którym opiera się węgieł ściany.

Ø Pan Bóg na równej drodze podłożył ważny kamień, który mógł zwieńczyć dzieło, ale religijni Żydzi nie dostrzegli tego daru, potknęli się, a kamień wyrzucili na pobocze swojej historii.

Ø O ten kamień nie potknął się stary człowiek Symeon, który wyczekiwał pociechy Izraela; [zob. Łk 2;32-35 „Światłość na oświecenie pogan i chwałę twego ludu, Izraela. A Józef i jego matka dziwili się temu, co o nim mówiono. I błogosławił im Symeon, i powiedział do Marii, jego matki: Oto ten położony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, przeciwko któremu będą mówić; (I twoją duszę miecz przeniknie), aby myśli wielu serc zostały objawione.”].

Poganie, którzy nie dążyli do sprawiedliwości, uchwycili sprawiedliwość; sprawiedliwość, która jest z wiary

Ø Poganie, którzy nie dążyli do sprawiedliwości, uchwycili sprawiedliwość; sprawiedliwość, która jest z wiary.

Ø Wierzący z pogan zbudowali na wierze w Pana Jezusa, z radością przyjęli ten kamień, skałę i użyli za fundament. Nie budowali na uczynkach, nie na ojcach, tradycji, nie na zakonie. To co budowali w oparciu o Kamień Węgielny było świeże, żywe, szczere i spontaniczne.