Tekst Słowa Bożego – Upowszechniona Biblia Gdańska
(19)
Ale mi powiesz: Dlaczego więc jeszcze oskarża? Któż bowiem sprzeciwił się jego
woli?
(20)
Człowieku! Kimże ty jesteś, że prowadzisz spór z Bogiem? Czy naczynie gliniane
może powiedzieć do tego, kto je ulepił: Dlaczego mnie takim uczyniłeś?
(21) Czy
garncarz nie ma władzy nad gliną, żeby z tej samej bryły zrobić jedno naczynie
do użytku zaszczytnego, a drugie do niezaszczytnego?
(22)
A cóż, jeśli Bóg, chcąc okazać gniew i dać poznać swoją moc, znosił w wielkiej
cierpliwości naczynia gniewu przygotowane na zniszczenie;
(23)
I żeby dać poznać bogactwo swojej chwały na naczyniach miłosierdzia, które
wcześniej przygotował ku chwale;
(24) To
znaczy nas, których powołał, nie tylko z Żydów, ale i z pogan? (25) Jak też u Ozeasza mówi: Lud, który nie był mój,
nazwę moim ludem, a tę, która nie była umiłowana, nazwę umiłowaną.
(26)
I stanie się tak, że w miejscu, gdzie im mówiono: Wy nie jesteście moim ludem,
tam będą nazwani synami Boga żywego.
(27) A
Izajasz woła o Izraelu: Choćby liczba synów Izraela była jak piasek morski,
resztka będzie ocalona.
(28) Zakończy
bowiem dzieło i skróci je w sprawiedliwości. Istotnie, skróci Pan dzieło na
ziemi.
(29)
Jak i przedtem powiedział Izajasz: Gdyby Pan zastępów nie zostawił nam
potomstwa, stalibyśmy się jak Sodoma i bylibyśmy podobni do Gomory.
(30) Cóż
więc powiemy? To, że poganie, którzy nie szukali sprawiedliwości, dostąpili
sprawiedliwości - sprawiedliwości, która jest z wiary.
(31) Izrael
zaś, zabiegając o prawo sprawiedliwości, nie doszedł do prawa sprawiedliwości.
(32)
Dlaczego? Ponieważ o nie zabiegali nie z wiary, ale jakby było z uczynków
prawa. Potknęli się bowiem o kamień potknięcia;
(33) Jak
jest napisane: Oto kładę na Syjonie kamień potknięcia i skałę zgorszenia, a
każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony.
ROZWAŻANIE
Rzymian 19 – 29
Boży
gniew i zmiłowanie. Skoro
Bóg każdego człowieka obdarza jakimś szczególnympowołaniem i przydziela mu określoną rolę do
wypełnienia, to dlaczego potem oskarża kogoś za jego czyny.
Przecież z woli Boga każdy czyni
właśnie to, czego chce Bóg.
Apostoł sprzeciwia się takiemu
rozumowaniu, wykazując, że już w samych założeniach jest ono błędne. Błąd
polega na tym, że próbuje się Stwórcę traktować na równi z stworzeniem.
Tymczasem różnica jest istotna: Bóg
jest wieczny, a człowiek śmiertelny. Bóg jest wszechmocny, człowiek zaś słaby;
Bóg jest święty, człowiek grzeszny; Bóg jest miłością, człowiek stale uczy się
kochać.
W takiej sytuacji wzywanie Boga do
tego, aby się wytłumaczył się przed człowiekiem ze swego postępowania,
pozbawione jest sensu i graniczy z zuchwałością.
Jedynym, który w ogóle ma prawo
oskarżać, jest Bóg, ponieważ to Jego miłość została odrzucona. Jego prawo
zostało zlekceważone.
Pojawia się więc pytanie: Dlaczego Bóg
dopuszcza do tego, żeby człowiek czynił coś, co jest złe? Dlaczego Bóg „nie
zagrodzi” człowiekowi drogi, która wiedzie do buntu, niewierności, a w końcu do
nieszczęścia ?
Dzieje się tak, dlatego że również
pośród ludzkich niewierności i zła, czynionego przez człowieka, Bóg zrealizuje
swój odwieczny plan zbawienia.
Niewierność
Żydów, którzy są narodem wybranym,
stała się pretekstem do okazania miłosierdzia wszystkim innym narodom ww. 22-24.
Bóg przewidział od
początku i wtedy, gdy uznał, nastał właściwy moment w dziejach świata, okazał
swoją potęgę, wolność i łaskę.
DALSZE
ROZWAŻANIE
cz. I
Rz 9,19–24
O człowiecze! Kimże ty jesteś, że
wdajesz się w spór z Bogiem?
ØZastanówmy sięnad tymjacy jesteśmy: nad zatwardziałością, znieczuleniem i uporem człowieka,
ludzi, narodów. Kiedy czytamy, że Bóg zatwardził, znieczulił lub sprawił, że
ktoś był uparty, myślę o tym, że każde z tych trzech stanów jest procesem, w
którym aktywnie uczestniczy człowiek.
ØPrzeczytajmy wiersz z 1 Samuela 6:6, Jest on bardzo ważny i pomocny. „Dlaczego zatwardzacie swoje serca tak, jak Egipcjanie i
faraon zatwardzali swoje serca? Czy nie dopiero wtedy, gdy czynił wśród nich
cudowne rzeczy, wypuścili ich, aby wyszli?”
ØPrzyszedł czas na zatwardzenie Izraela.
Nie stało się to w jednym momencie. Proces zatwardzania, znieczulania się i
uporu Izraela trwał blisko 1000 lat, od podziału Izraela na dwa księstwa.
Proces ten zapowiedział Pan przez proroka Izajasza, około 350 lat przed Pawłem.
Mówił również Pan Jezus: „Będziecie stale słuchać, a nie
będziecie rozumieli; będziecie ustawicznie patrzeć, a nie ujrzycie. Albowiem
otępiało serce tego ludu, uszy ich dotknęła głuchota, oczy swe przymrużyli,
żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, i sercem nie rozumieli, i nie
nawrócili się, a Ja żebym ich nie uleczył. Ale błogosławione oczy wasze, że
widzą, i uszy wasze, że słyszą, bo zaprawdę powiadam wam: Wielu proroków i
sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć
to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.”. zapisane
w Ew. Mateusza 13.
ØIzrael w czasach Pawła znajduje się w
pożałowania godnym położeniu. Ich odstępstwo i duchowe cudzołóstwo osiągnęło
apogeum. Właśnie rozpoczął się proces zagłady "naczynia". Za kilka
lat naród Izraela zostanie wygnany. Za kilkanaście lat od czasu napisania Listu
do Rzymian Żydzi będą rozproszeni i okrutnie prześladowani.
ØDoświadczą
holokaustu. Podczas II wojny światowej życie straciło około 6 milionów
europejskich Żydów. Tak jak ZAPOWIEDZIAŁ Pan przez swoich proroków np. przez
proroka Ezechiela, Izajasza czy Jeremiasza.
Albo czy garncarz nie ma władzy nad
gliną
ØW Biblii, w kilku miejscach że człowiek
i naród Izraela został porównany do gliny. Te fragmenty uczą pokory. Obecnie
humanizm umieścił człowieka w centrum wszechświata.
ØTo on tworzy doskonałe rzeczy, lepi.
Człowiek bezprawnie zajął, przywłaszczył sobie wysoką pozycję. Porównanie
człowieka do gliny i do prochu jest obraźliwe. Ale my nie mówimy o jakimś tam,
jednym z wielu, ludowym garncarzu.
ØMówimy o doskonałym Bogu, który pięknie
nas ukształtował, bądź nadal kształtuje. Mówimy tutaj o wspólnocie tych którzy
uwierzyli i których powołał, wywołał Bóg z tego świata, by także byli Jego
ludem.
ØProblemem jest to, że albo sami chcemy
się kształtować lub pozwalamy na kształtowanie nas przez innych garncarzy.
"Jesteśmy kowalami własnego losu." Zero limitów, żadnych ograniczeń.
ØTo zaczęło się w Izraelu za czasów
Izajasza, Jeremiasza i Ezechiela. Izrael chciał być formowany, przez kulturę i
religie innych narodów, chciał sam się kształtować i efekt tego
"kiczu" jest nam dobrze znany.
ØOd upadku Adama i Ewy jesteśmy
kształtowani przez grzech o którym żeśmy rozważaliśmy i czytaliśmy wcześniej.
Grzech który wdarł się do naszego świata i rozpanoszył się w nim, Jego
"dzieła" są nam dobrze znane. [zob. Rdz 2:7 „Wtedy PAN Bóg ukształtował człowieka z prochu ziemi i
tchnął w jego nozdrza tchnienie życia. I człowiek stał się żywą duszą.”];
[zob. Psalm 119:7 „Twoje
ręce mnie uczyniły i ukształtowały; daj mi rozum, abym się nauczył twoich
przykazań;”]; [zob. Heb. 11:3 „Przez wiarę rozumiemy, że światy zostały ukształtowane
słowem Boga, tak że to, co widzimy, nie powstało z tego, co widzialne.”].
Rz. 9,25–29
ØPaweł pisze o resztce z Izraela, że nie
wszyscy z Izraela są Izraelem, oraz o naczyniach zmiłowania. Naczyniami
zmiłowania są zarówno wierzący w Pana Jezusa Żydzi jak i poganie. Ci są
nazwani, stali się przez wiarę w Chrystusa, ludem Bożym.
Gdyby Pan Zastępów nie pozostawił nam
RESZTKI
Ø[zob. Iz 1:9 „Gdyby PAN zastępów nie zostawił nam malutkiej resztki,
bylibyśmy jak Sodoma, stalibyśmy się podobni do Gomory.”].
ØPaweł pisze o resztce z Izraela, że nie
wszyscy z Izraela są Izraelem, oraz o naczyniach zmiłowania. Naczyniami
zmiłowania są zarówno wierzący w Pana Jezusa Żydzi jak i poganie. Ci są
nazwani, stali się przez wiarę w Chrystusa, ludem Bożym.
ØMamy tutaj pokazana ideę resztki, jaką
zresztą widzimy w innych proroctwach. Idea ta jest dobrze znana w Słowie
Bożym.. Pan Bóg w każdym okresie historii ma swoją resztkę, zachowuje ją w
„połach swojej szaty” i od niej wychodzi upamiętanie i duchowe ożywienie dla
każdej epoki, dla każdego pokolenia.
ØZa dni Noego tylko osiem dusz ocalało
przed topielą w wodach potopu.
-Z wielomilionowego tłumu tylko Jozue i Kaleb weszli do Ziemi Obiecanej.
-Potem za Gedeona Pan powiedział „Przez tych trzystu mężów, którzy
chłeptali wodę, wybawię was.
ØTo była również Boża resztka.
ØBoże narzędzie, ci pozostali, ta
resztka, maleńka trzódka, musi trzymać się mocno tego powierzonego dziedzictwa,
świadectwa Jezusa, aż On przyjdzie.
[zob. Łk
12:32„Nie bój
się, mała trzódko, gdyż upodobało się waszemu Ojcu dać wam królestwo.”].
ØIdeę resztki widzimy również w Nowym
Testamencie. Pan Jezus zadaje pytanie, czy gdy wróci znajdzie wiarę na ziemi,
mówi o maleńkiej trzódce i o tym że niewielu znajdzie wąską drogę. Również w
Księdze Objawienia mamy małe grupy "pozostałych wiernych".
ØOd czasu rozpadu Królestwa Izraela na
dwa księstwa do czasów Pawła minęło 1000 lat. Z wielu powodów Izrael stał
daleki od społeczności z Bogiem. Poza odstępstwem i zeświecczeniem, tragiczną
mieszaniną z innymi kulturami i religiami właśnie Żydzi odrzucili i zabili Mesjasza.
Dlatego Paweł pisze o resztce z Izraela,że nie wszyscy którzy są z Izraela są Izraelem.
ØHistoria niestety się powtarza. Obecnie
śmiało możemy powiedzieć o analogi do współczesnego chrześcijaństwa.
ØOd czasów Konstantyna chrześcijaństwo
stało się polityczną organizacją oddalającą się od idei jaką prezentowały
pierwsze wspólnoty uczniów Jezusa.
ØPo blisko 1700 latach chrześcijaństwo dzisiaj
przypomina Izrael z czasów proroków i z czasów Pawła.
ØWspółczesne chrześcijaństwo,ponownie krzyżuje Chrystusa, wystawia go na
hańbę, i czyni wszystkie te obrzydliwe rzeczy jakie czynił Izrael. Dzisiaj
nie wszyscy chrześcijanie są chrześcijanami, tak jak nie wszyscy z Izraela są
Izraelem.Dlatego mowa o RESZTCE
jest ważnymostrzeżeniem dla nas.
ØW Objawieniu czytamy „A z NIM..."
To jest fraza godna podkreślenia. Baranek nie jest sam, Niebo nie jest puste,
jest wypełnione niezliczoną rzeszą aniołów, starszymi, postaciami, wielkim
tłumem i grupą (resztką), 144000 szczególnych wybranych?* W Objawieniu
7:4 czytamy: „I usłyszałem liczbę
opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich
pokoleń synów Izraela:”.
ROZWAŻANIE
Cz. II
(Rzymian
9,30-33; 10,1-3)
Izrael
i Ewangelia. Wypowiedź
apostoła ujawnia zaskakującą zmianę ról. Ci, którzy żyli z dala od Boga,
znaleźli się w Jego bliskości, ci zaś, którzy byli pewni swoje łączności z
Bogiem, oddali się od Niego.
Położenie pogan napełnia ich więc nadzieją,
smutna natomiast okazała się sytuacja Żydów, ponieważ zamiast przyjąć objawioną
im wolę Bożą, chcieli, aby Bóg zbawił świat zgodnie z ich oczekiwaniami.
A przecież To Bóg jest Panem
wszechświata. Każdy kto tego nie przyjmuje, wchodzi w konflikt z Bogiem, lub –
mówiąc przenośnie – potyka się i przewraca.
Tak właśnie stało się z wszystkimi, którzy
odrzucili Chrystusa inie przyjęli tego,
że Chrystus przez cierpienie i śmierć na krzyżu zbawił świat.
Boże drogi są niepojęte dla człowieka
i z tego niezrozumienia często rodzi się bunt przeciwko Bogu. Zazwyczaj nie
kończy się on jednak definitywnym odrzuceniem Boga., ale sprowadza się do tego,
że człowiek, choć bardzo powoli, to jednak zbliża się ku Bogu i przyjmuje Jego
wolę.
Dlatego Paweł swoją podstawą zachęca do
modlitwyw intencji każdego, kto ma
trudności z przyjęciem woli Bożej i nie potrafi dostrzec, że Boże decyzje
zawsze są pełne miłości i prowadzą do wolności.
Paweł w ten sposób naśladuje
proroków, którzy chcąc zapobiec nieszczęściu, na jaki lud zasłużył prze swoje
nieposłuszeństwo wobec Boga, modlili się o łaskę dla niego np. [zob. Wj 32:9-11„PAN mówił
dalej do Mojżesza: Widziałem ten lud, a oto jest on ludem twardego karku.Teraz więc zostaw mnie, aby się rozpalił mój
gniew na nich i abym ich zgładził, a z ciebie uczynię wielki naród.I Mojżesz modlił się do PANA, swego Boga, i
powiedział: Dlaczego, PANIE, rozpala się twój gniew przeciwko twemu ludowi,
który wyprowadziłeś z ziemi Egiptu wielką mocą i potężną ręką?]; [zob. Wj 14 cały];
[zob. Wj 11:1 „A lud
zaczął się skarżyć, co się PANU nie podobało. Gdy więc PAN to usłyszał, bardzo
się rozgniewał…]; [zob. Wj 16:22;21:7; Pwt 9:18-20; 25-29„Lecz oni upadli na
twarz i powiedzieli: O Boże, Boże duchów wszelkiego ciała! Czy jeśli zgrzeszy
jeden człowiek, będziesz się gniewał na całe zgromadzenie?”, „I lud przyszedł
do Mojżesza, i powiedział: Zgrzeszyliśmy przez to, że mówiliśmy przeciw PANU i
przeciw tobie. Módl się do PANA, aby oddalił od nas te węże. I Mojżesz modlił
się za lud.”;„Potem upadłem przed PANEM
jak za pierwszym razem, przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy nie jadłem
chleba i nie piłem wody z powodu wszystkich waszych grzechów, które
popełniliście, czyniąc zło w oczach PANA, pobudzając go do gniewu.Bałem się bowiem tej zapalczywości i gniewu,
którymi PAN zapłonął przeciwko wam, by was wytępić. Lecz i tym razem PAN mnie
wysłuchał.Również na Aarona PAN bardzo
się rozgniewał i chciał go zgładzić. W tym czasie modliłem się też za Aarona.”,
„Dlatego upadłem przed PANEM i leżałem przez czterdzieści dni i czterdzieści
nocy, bo PAN już powiedział, że was wytępi.I modliłem się do PANA tymi słowy: Panie BOŻE, nie gub swego ludu i
swego dziedzictwa, które odkupiłeś swoją wielkością, które wyprowadziłeś z
Egiptu potężną ręką.Wspomnij na swoje
sługi: Abrahama, Izaaka i Jakuba; nie patrz na zatwardziałość tego ludu, na
jego niegodziwość i grzech;Aby nie
mówiono w tej ziemi, z której nas wyprowadziłeś: Ponieważ PAN nie mógł
wprowadzić ich do ziemi, którą im obiecał, i ponieważ ich znienawidził,
wyprowadził ich, aby ich zgładzić na pustyni.Oni są twoim ludem i twoim dziedzictwem, które wyprowadziłeś swą wielką
mocą i wyciągniętym ramieniem.”].
Apostoł pokazuje również, pokazuje co
właściwie dzieli Żydów i chrześcijan. Jest to fakt, że Żydzi odrzucili
zbawienie, dane im przez Boga w Jezusie Chrystusie, i nadal są posłuszni
jedynie Prawu starotestamentowemu, podczas gdy chrześcijanie je przyjęli,
wierząc w Jezusa Chrystusa.
Rz 9,30 – 33Kamień potknięcia
ØCzy zdarzyło się wam potknąć o
kamień?Dlaczego tak się dzieje?
Dlatego, że jesteśmy nieuważni, nie koncertujemy się na drodze którą idziemy.
ØPodobnie było z Żydami, nie
koncertowali się dostatecznie na drodze którą podążali, nie zwracali uwagę na
proroctwa, które w wyraźny sposób zapowiadały przyjście i dzieło Mesjasza.
ØŻydzi skoncentrowali się na tradycji,
na Zakonie, na ojcach, na sprawiedliwości, na obłudnej moralności, tak mocno,
że nie dostrzegli na swojej drodze Kamienia Węgielnego, potknęli się o Niego i
upadli. Kamień węgielny to bardzo ważny kamień w narożu ściany wieńcowej, na
którym opiera się węgieł ściany.
ØPan Bóg na równej drodze podłożył ważny
kamień, który mógł zwieńczyć dzieło, ale religijni Żydzi nie dostrzegli tego
daru, potknęli się, a kamień wyrzucili na pobocze swojej historii.
ØO ten kamień nie potknął się stary
człowiek Symeon, który wyczekiwał pociechy Izraela; [zob.
Łk 2;32-35 „Światłość na oświecenie pogan i
chwałę twego ludu, Izraela.A Józef i
jego matka dziwili się temu, co o nim mówiono. I błogosławił im Symeon, i
powiedział do Marii, jego matki: Oto ten położony jest na upadek i na powstanie
wielu w Izraelu, i na znak, przeciwko któremu będą mówić;(I twoją duszę miecz przeniknie), aby myśli
wielu serc zostały objawione.”].
Poganie,
którzy nie dążyli do sprawiedliwości, uchwycili sprawiedliwość; sprawiedliwość,
która jest z wiary
ØPoganie, którzy nie dążyli do
sprawiedliwości, uchwycili sprawiedliwość; sprawiedliwość, która jest z wiary.
ØWierzący z pogan zbudowali na wierze w Pana
Jezusa, z radością przyjęli ten kamień, skałę i użyli za fundament. Nie
budowali na uczynkach, nie na ojcach, tradycji, nie na zakonie. To co budowali
w oparciu o Kamień Węgielny było świeże, żywe, szczere i spontaniczne.