List do Rzymian 8,31-39 - KCHB w Szczecinku

KCHB w Szczecinku
Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, który życie od Niego otrzymał.
Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania
1Jana 5,1-2
Przejdź do treści

Menu główne:

List do Rzymian 8,31-39

Biblijne
ROZWAŻANIE
Słowa Bożego
List do Rzymian 8,31-39
(31) Cóż tedy na to powiemy? Jeśli Bóg za nami, któż przeciwko nam?
(32) On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich wydał, jakżeby nie miał z nim darować nam wszystkiego?
(33) Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Przecież Bóg usprawiedliwia.
(34) Któż będzie potępiał? Jezus Chrystus, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który jest po prawicy Boga, Ten przecież wstawia się za nami.
(35) Któż nas odłączy od miłości Chrystusowej? Czy utrapienie, czy ucisk, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz?
(36) Jak napisano: Z powodu ciebie co dzień nas zabijają, uważają nas za owce ofiarne.
(37) Ale w tym wszystkim zwyciężamy przez tego, który nas umiłował.
(38) Albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce,
(39) ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
R O Z W A Ż A N I E
Wstęp
Miłość Boga
Problemu cierpienia nie daje się zbyt łatwo wyjaśnić, ponieważ obecne życie bywa bardzo trudne i zapowiedź przyszłej chwały może wydawać się tylko obietnicą. [zob. Rz 8:18-20 „Albowiem sądzę, że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić. Bo stworzenie z tęsknotą oczekuje objawienia synów Bożych,  gdyż stworzenie zostało poddane znikomości, nie z własnej woli, lecz z woli tego, który je poddał, w nadziei,”].
Wbrew takim obawom Paweł wskazuje, że szczęśliwą przyszłość mamy już zapewnioną, ponieważ sam Bóg stanął po naszej stronie.
Dzięki miłości Boga, objawionej w Chrystusie, stale realizuje się tajemnica zbawienia i żadne obecne cierpienia nie mogą temu przeszkodzić. Aby lepiej wyjaśnić poruszony problem, apostoł posługuje się obrazem procesu sądowego, w którym przeciwnicy prawdy i nadziei występują jako oskarżyciele tych, którzy w Bogu złożyli nadzieję.
Bóg jednak unicestwia swoich przeciwników np. [zob. Ps 33:10; 56:10; 118:6; „Pan unicestwił plan narodów, Wniwecz obrócił zamysły ludów.”;  „Wtedy cofną się wrogowie moi, gdy zawołam: To wiem, że Bóg jest ze mną.”;  „Pan jest ze mną, nie lękam się, Cóż może mi uczynić człowiek?”];
Pierwszym dowodem decydującego opowiedzenia się Boga po naszej stronie jest śmierć Jego Syna za nas.
Poza tym Bóg wydał wyrok usprawiedliwiający, zanim wniesiono oskarżenie.
Nie mają więc znaczenia żadne zarzuty, ponieważ decyzja Boga już wcześniej została ogłoszona – jest nią zbawienie. [zob. Hib 13:13-19 „Zamilknijcie przede mną, abym mógł mówić, a niech przyjdzie na mnie, co chce!  Swoje ciało wezmę w swoje zęby, a swoje życie złożę w swoje dłonie. Tak czy owak On mnie zabije, już nie mam nadziei; jednak swojej sprawy będę przed nim bronił.  Już to może być ratunkiem dla mnie, bo żaden niegodziwy nie może stanąć przed nim.  Słuchajcie więc uważnie mojej mowy, a przyjmijcie w uszy, co powiem! Oto ja wszcząłem sprawę; wiem, że będę uniewinniony.  Któż będzie śmiał prawować się ze mną? W takim razie wolałbym zamilknąć i skonać.”.
Pewność, że obecne cierpienie zostanie uwieńczone radością, i chwałą, wynika także z tego, że w życiu każdego chrześcijanina znajduje odzwierciedlenie życie Chrystusa.
On natomiast, nim został przez Boga chwałą i zmartwychwstał, wiele wycierpiał, był umęczony i umarł.
Wszystko jednak co stało się z Chrystusem, jest wyrazem miłości Boga wobec każdego człowieka. Bo poniósł najwyższą ofiarę, aby miłość mogła tryumfować.
Moc tej miłości jest w stanie przeprowadzić każdego człowieka przez wszystkie przeciwności, utrapienia i prześladowania ku wiecznemu wyzwoleniu.
[zob. 2 Kor 4:8-10;  12:10  „Zewsząd uciskani, nie jesteśmy jednak pognębieni, zakłopotani, ale nie zrozpaczeni, prześladowani, ale nie opuszczeni, powaleni, ale nie pokonani,  zawsze śmierć Jezusa na ciele swoim noszący, aby i życie Jezusa na ciele naszym się ujawniło.”  „Dlatego mam upodobanie w słabościach, w zniewagach, w potrzebach, w prześladowaniach, w uciskach dla Chrystusa; albowiem kiedy jestem słaby, wtedy jestem mocny.”].
Paweł doznał w swoim życiu tej zwycięskiej mocy miłości Boga i nikt nie może zaprzeczyć prawdziwego jego świadectwa.
DALSZE ROZWAŻANIE
Rz 8:31 „Cóż tedy na to powiemy? Jeśli Bóg za nami, któż przeciwko nam?”
Ø „Cóż więc na to powiemy” Jest to ulubiona fraza Pawła, odzwierciedlająca jego sposób przedstawiania różnych treści:
[zob. Rz 3:5;  4:1; 6:1;  7:7;  „Jeśli bowiem nasza nieprawość uwydatnia sprawiedliwość Bożą, to cóż powiemy? Czyż Bóg jest niesprawiedliwy, gdy gniew wywiera? Po ludzku mówię.”;  „Cóż tedy powiemy, co osiągnął Abraham, praojciec nasz według ciała?”;  „Cóż więc powiemy? Czy mamy pozostać w grzechu, aby łaska obfitsza była?”].
Ø Pytanie to odnosi się do wcześniej zaprezentowanych prawd. Nie ma pewności, jak daleko wstecz sięga – może to być – [zob. Rz 3:21-31; 8:1 „Przeto teraz nie ma żadnego potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie.”].
Ø Z powodu zastosowania słowa „jednak” w 8:1 i kontekstu prawdopodobnie może to być
[zob. Rz 8:18. „Albowiem sądzę, że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić.”].
Ø To niesamowite, że pośród wszystkich naszych zmagań z grzechem Bóg jest po naszej stronie.
Ø „któż przeciwko nam” ZAIMEK „któż” powtórzony jest w wersetach 33, 34 i 35. Odnosi się do szatana (który wymieniony jest z imienia dopiero w 16:20). [zob. Rz 16;20 „A Bóg pokoju rychło zetrze szatana pod stopami waszymi. Łaska Pana naszego, Jezusa, niechaj będzie z wami.”].
Ø Akapit ten – wersety 31-39 – stosuje starotestamentową technikę proroków – scenę sądową (zob. Mich 1 oraz 6). Bóg pozywa Swój lud do sądu za duchowe cudzołóstwo. Jest to nawiązanie do [zob. Iz 50:8-9. „Bliski jest Ten, który mi przyzna słuszność, więc kto ośmieli się spierać się ze mną? Stańmy razem do rozprawy! Kto chce się ze mną prawować, niech się zbliży do mnie!  Oto Wszechmocny Pan pomaga mi, kto mnie potępi? Zaprawdę, wszyscy oni zwiotczeją jak suknia, mól ich stoczy.”].
Ø Bóg jest Sędzią. Jezus jest obrońcą. Szatan jest oskarżycielem (ale milczy). Aniołowie są obserwatorami wypełniającymi salę sądową
(zob. 1 Kor 4:9; Ef 2:7). „Bo wydaje mi się, że Bóg nas, apostołów oznaczył jako najpośledniejszych, jakby na śmierć skazanych, gdyż staliśmy się widowiskiem dla świata i aniołów, i ludzi.”; „aby okazać w przyszłych wiekach nadzwyczajne bogactwo łaski swojej w dobroci wobec nas w Chrystusie Jezusie.”.
Rz 8:32 „On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale go za nas wszystkich wydał, jakżeby nie miał z nim darować nam wszystkiego?”
Ø „On, który nawet własnego Syna nie oszczędził” Bóg Ojciec dał upadłej ludzkości to, co ma najlepszego.
Ø Nie opuści wierzących ani nie da im mniej [zob. J 3:16; Rz 5:8 „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.”; „Bóg zaś daje dowód swojej miłości ku nam przez to, że kiedy byliśmy jeszcze grzesznikami, Chrystus za nas umarł.” ].
Ø Jakże chybiona jest koncepcja mściwego Boga ST i kochającego Jezusa! Ten ostateczny dar odzwierciedla już wypowiedź Boga do Abrahama w [zob. Rdz 22:12.16. „I rzekł: Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic, bo teraz wiem, że boisz się Boga, gdyż nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego.”;  „Przysiągłem na siebie samego, mówi Pan: Ponieważ to uczyniłeś i nie wzbraniałeś się ofiarować mi jedynego syna swego,”.
Ø Rabini używali tego fragmentu ST dla poparcia doktryny zastępczego odkupienia za potomstwo Abrahama.
Ø „ale Go za nas wszystkich wydał” Słowo „wszystkich” jest w tym tekście znaczące.
Ø Jezus umarł za grzechy świata [zob. Jan 4:42; 11:51; 1 Tm 4:10; 1 J 2:2; 4:14).  „I mówili do niewiasty: Wierzymy już nie dzięki twemu opowiadaniu; sami bowiem słyszeliśmy i wiemy, że ten jest prawdziwie Zbawicielem świata.”;  „A tego nie mówił sam z siebie, ale jako arcykapłan w owym roku prorokował, że Jezus miał umrzeć za naród.”;     „gdyż trudzimy się i walczymy dlatego, że położyliśmy nadzieję w      Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących.”;  „On ci jest ubłaganiem za grzechy nasze, a nie tylko za nasze, lecz i za grzechy całego świata.”;  „A my widzieliśmy i świadczymy, iż Ojciec posłał Syna jako Zbawiciela świata.”].
Ø Śmierć Jezusa rozwiązała problem grzechu. Teraz jest to kwestia uwierzenia i przyjęcia.
Rz 8:33  „Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Przecież Bóg usprawiedliwia.
Ø „tym, których Bóg wybrał” Jezus jest Bożym wybranym człowiekiem za wszystkich ludzi. Najbardziej jasne, czytelne i kompletne fragmenty dotyczące tej prawdy w NT to Ef 1:3-4 oraz zob. Rz 9:14-26. „Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim duchowym błogosławieństwem niebios; (4) w nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nienaganni przed obliczem jego; w miłości.”].
Ø Ojciec wybrał Jezusa, żeby wybrać cały rodzaj ludzki. Jezus jest Bożym „tak” w odpowiedzi na „nie” upadłej ludzkości.
Ø Wybranie to wspaniała doktryna. Nie stanowi ona jednak wezwania do faworyzowania, tylko do bycia narzędziem bądź środkiem odkupienia innych!
Ø W Starym Testamencie wybranie odnosiło się głównie do służby; w Nowym Testamencie – do zbawienia wyrażającego się w służbie. Biblia nigdzie nie godzi pozornej sprzeczności pomiędzy Bożą suwerennością i wolną wolą człowieka – potwierdza i jedno, i drugie! Dobrym przykładem biblijnego napięcia jest Rz 9 na temat Bożego suwerennego wyboru oraz Rz 10 na temat koniecznej odpowiedzi ludzkości [zob. Rz 10:11.13 „Powiada bowiem Pismo: Każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony. Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie.”].

Rz 8:34  „Któż będzie potępiał? Jezus Chrystus, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który jest po prawicy Boga, Ten przecież wstawia się za nami.”
Ø Werset ten wymienia kilka powodów, dla których „nie ma już potępienia”
1. Jezus umarł,
2. Został wskrzeszony,
3. Siedzi po prawicy Boga,
4. Wstawia się za wierzącymi,
Ø Śmierć Jezusa zapłaciła cenę za nasz grzech [zob. (Iz 53); Mk 10:45; 2 Kor 5:21  „Albowiem Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służyć i oddać swe życie na okup za wielu.”;  „On tego, który nie znał grzechu, za nas grzechem uczynił, abyśmy w nim stali się sprawiedliwością Bożą.).
Ø Jego zmartwychwstanie ukazuje przyjęcie przez Boga posługi Jezusa i daje nadzieję (pierwszy spośród tych, co pomarli) w obliczu prześladowań i śmierci.
Ø Obdarzenie Jezusa chwałą po prawicy Ojca i Jego wstawiennictwo za wierzącymi daje im odwagę do walki w dobrych zawodach o wiarę.
Rz 8:35 Któż nas odłączy od miłości Chrystusowej? Czy utrapienie, czy ucisk, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz?
Ø „miłości Chrystusowej” Jest to: (1) miłość Chrystusa do wierzących, albo (2) miłość wierzących do Chrystusa.
Ø Do kontekstu (oraz do 2 Kor 5:14) najlepiej pasuje pierwsza możliwość, ponieważ miłość wierzących do Chrystusa przychodzi i odchodzi, ale miłość Chrystusa do nas jest pewna i stabilna.
Ø „Utrapienie, ucisk czy prześladowanie” Chrześcijanie będą mieli problemy na tym świecie, ale ani te trudności, ani złe moce nie mogą odłączyć ich od Boga.
Rz 8:36  „Jak napisano: Z powodu ciebie co dzień nas zabijają, uważają nas za owce ofiarne.”
Ø Jest to cytat z [zob. Psalm 44:23 „Ale z powodu ciebie co dzień nas zabijają, Uważają nas za owce ofiarne.”].  W tym Psalmie Bóg wzywany jest do                    ocalenia Swojego cierpiącego ludu.
Rz 8;37  „Ale w tym wszystkim zwyciężamy przez tego, który nas umiłował.”
Ø Zobaczmy w innych przekładach Biblii:
BT  „odnosimy pełne zwycięstwo ”
BW  „w tym wszystkim zwyciężamy”
BWP „nad wszystkim odnosimy zwycięstwo”
BG  „cały dzień zabijani bywamy
UBG „ przez cały dzień nas zabijają”
ü Z powodu niezmiennej miłości Boga do nas i dzięki temu, że Chrystus dokonał wszystkiego w naszym imieniu, ani ucisk, ani prześladowanie nie mogą złamać w nas ducha ani nas pokonać, przeciwnie, we wszystkim tym więcej niż zwyciężymy przez Tego, który nas ukochał.
Rz 8:38 „Jestem bowiem pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani zwierzchności, ani moce, ani teraźniejsze, ani przyszłe rzeczy”;
Ø „Paweł mówi nie tylko o dobrych i złych aniołach, szatanie i demonach; posługuje się inną grupą wyrażeń na określenie rangi anielskich duchów. Terminologia ta jest następująca:
„Zwierzchność” i Władza – zob. 1 Kor 15:24;  Ef 1:21 „A potem będzie koniec, gdy przekaże królestwo Bogu i Ojcu, gdy zniszczy wszelką zwierzchność oraz wszelką władzę i moc.”; „Wysoko ponad wszelką zwierzchnością i władzą, mocą, panowaniem i ponad wszelkim imieniem wypowiadanym nie tylko w tym świecie, ale i w przyszłym.”].
Ø Nie ma bezpośrednich biblijnych informacji na temat tego, jaki jest związek upadłych aniołów ze ST z demonami z NT. Wielu zakłada, że są to te same istotny. Jednak w żydowskiej literaturze apokaliptycznej demony to duchy nefilim z Rdz 6, którzy byli pół-aniołami pół-ludźmi. Ich ciała zostały zniszczone w potopie i dlatego szukają ucieleśnienia! Jest to tylko spekulacja. Biblia nie odpowiada na wszystkie nasze pytania dotyczące początków. Ma ona służyć odkupieniu ludzkości, a nie jej ciekawości!
Rz 8:39  „Ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie będzie mogło nas odłączyć od miłości Boga, która jest w Jezusie Chrystusie, naszym Panu.
ü Miłość Boga stanowi źródło Jego wiecznego zbawienia. Miłość ta jest w Chrystusie i została wysłana w nasze sercach poprzez Ducha Świętego. [zob. Rz 5:5 „A nadzieja nie przynosi wstydu, ponieważ miłość Boga jest rozlana w naszych sercach przez Ducha Świętego, który został nam dany”.].
ü Nic nie może nas oddzielić od tej miłości Boga. W Bożym zbawieniu ta miłość do nas stała się miłością Chrystusa dokonuje dla nas wiele cudownych rzeczy dopóki nie dokona się w nas pełne Boże zbawienie.
Ø „ani co wysokie, ani co głębokie” Terminy te stosowane były do apogeum i perygeum gwiazd, które wedle wierzeń były bogami kontrolującymi życie ludzi. Później przerodziły się w techniczne terminy w ramach herezji zwanej gnostycyzmem, określające eony lub anielskie poziomy pomiędzy świętym bogiem a mniejszym bóstwem, które stworzyło grzeszną materię. „ani jakiekolwiek inne stworzenie” Dosłownie oznacza to „stworzenie innego rodzaju”.
Ø „ani jakiekolwiek inne stworzenie” Dosłownie oznacza to „stworzenie innego rodzaju”.
Ø „ani … ani … nie zdoła nas odłączyć od miłości Boga” Cóż za oszołamiające upewnienie.
Ø Ten rozdział zaczyna się od braku potępienia, a kończy na braku oddzielenia. Nikt nie może odebrać zbawienia wierzącemu. Należy jednak na nie zareagować – zarówno początkowo (zob. 3:21-31), jak i w sposób ciągły (zob. rozdziały 4-8).
Ø Kluczową rolę pełni tu Duch, wymagana jest jednak warunkowa odpowiedź w ramach przymierza.
Ø Niezbędne jest tu nawrócenie i wiara, a także posłuszeństwo i wytrwałość – [zob. Mk 1:15; Dz 3:16.19; 20:21  „I mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się królestwo Boże. Pokutujcie i wierzcie ewangelii.”;  „A przez wiarę w jego imię, temu, którego widzicie i znacie, imię to przywróciło siły. To wiara, która jest przez niego, dała mu pełne zdrowie na oczach was wszystkich.  Dlatego pokutujcie i nawróćcie się, aby wasze grzechy były zgładzone, gdy nadejdą od obecności Pana czasy ochłody;” ;  „Oświadczając zarówno Żydom, jak i Grekom o pokucie wobec Boga i o wierze w naszego Pana Jezusa Chrystusa.”].
PYTANIA DO DYSKUSJI (Rozdziału 8)
Ø To jest przewodnik do poznania Biblii, co oznacza, że ty sam jesteś odpowiedzialny za własną jej interpretację. Każdy z nas postępuje według światła, jakie        sam posiada. Najważniejszy w procesie interpretacji jesteś ty, Biblia i Duch Święty. Nie możesz zrzucić tej odpowiedzialności na komentatora.
Ø Poniższe pytania do dyskusji mają za zadanie pomóc ci przemyśleć główne kwestie poruszane w tym konkretnym fragmencie księgi.
Mają one pobudzać do myślenia, a nie rozstrzygać o każdej wątpliwości.
1. Jaki jest związek pomiędzy rozdziałem 7. a rozdziałem 8.?
2. Jeśli dla wierzących nie ma potępienia, jak grzech wpływa na ich życie?
3. Czy Duch Jezusa zamieszkuje w wierzących (w. 9)?
4. Jak ludzki grzech wpłynął na przyrodę (wersety 19-22)? Czy przyroda będzie częścią nieba (zob. Iz 11:6-10)?
5. W jaki sposób Duch się o nas modli (wersety 26-27)? Czy ma to związek z „mówieniem językami”?
6. Dlaczego o wersetach 31-39 mówi się jako o scenie sądowej?
7. Wymień cztery twierdzenia na temat Jezusa zawarte w w. 34.
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego