Tłumaczenie Słowa Bożego – Upowszechniona Biblia Gdańska
(4) Końcem bowiem prawa jest Chrystus ku
sprawiedliwości każdego, kto wierzy.
(5) Gdyż Mojżesz pisze o sprawiedliwości,
która jest z prawa: Kto te rzeczy wypełnia, przez nie będzie żył.
(6) Sprawiedliwość zaś, która jest z wiary,
tak powiada: Nie mów w swym sercu: Kto wstąpi do nieba? - to znaczy, aby
Chrystusa na dół sprowadzić;
(7) Albo: Kto zstąpi do otchłani? - to
znaczy, aby Chrystusa od umarłych wyprowadzić.
(8) Ale cóż mówi: Blisko ciebie jest słowo,
na twoich ustach i w twoim sercu. To jest słowo wiary, które głosimy:
(9) Jeśli ustami wyznasz Pana Jezusa i
uwierzysz w swoim sercu, że Bóg wskrzesił go z martwych, będziesz zbawiony.
(10) Sercem bowiem wierzy się ku
sprawiedliwości, a ustami wyznaje się ku zbawieniu.
(11) Mówi bowiem Pismo: Każdy, kto w niego
wierzy, nie będzie zawstydzony.
(12) Gdyż nie ma różnicy między Żydem a
Grekiem; bo ten sam Pan wszystkich jest bogaty względem wszystkich, którzy go
wzywają.
(13) Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana,
będzie zbawiony.
(14) Jakże więc będą wzywać tego, w którego
nie uwierzyli? A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszą bez
kaznodziei?
(15) Jakże też będą głosić, jeśli nie
zostaną posłani? Jak jest napisane: O jak piękne są nogi tych, którzy
opowiadają pokój, tych, którzy opowiadają dobre rzeczy!
(16) Ale nie wszyscy byli posłuszni
ewangelii. Izajasz bowiem mówi: Panie, któż uwierzył naszemu głoszeniu?
(17) Wiara więc jest ze słuchania, a
słuchanie - przez słowo Boże.
(18) Pytam jednak: Czy nie słyszeli? Ależ
tak: Po całej ziemi rozszedł się ich głos i na krańce świata ich słowa.
(19) Pytam jednak: Czy Izrael tego nie
poznał? Mojżesz pierwszy mówi: Ja pobudzę was do zawiści przez naród, który nie
jest narodem, przez naród nierozumny wzbudzę w was gniew.
(20) A Izajasz śmiało mówi: Zostałem
znaleziony przez tych, którzy mnie nie szukali, objawiłem się tym, którzy o
mnie nie pytali.
(21) Lecz do Izraela mówi: Cały dzień
wyciągałem moje ręce do ludu opornego i sprzeciwiającego się.
ROZWAŻANIA
Wstęp
Zbawienie
dla wszystkich.
Usprawiedliwienie dzięki wierze i usprawiedliwienie na podstawie Prawa to
dwie różne, wykluczające się drogi.
Prawo
Mojżeszowe ma bowiem charakter ogólnych norm i wiąże spełnienie obietnicy zbawienia
z wypełnieniem wszystkich zawartych w nim przepisów.
Wiara natomiast
usprawiedliwia bez warunkowo i jest dla człowieka czymś bardzo osobistym,
angażującym całe jego życie.
Okazuje się
również, że człowiek mimo swoich chęci nie jest w stanie wypełnić wszystkich
przepisów Prawa. Tym samym nie może na tej drodze osiągnąć zbawienia.
Wiara na to
miast sama przez się umożliwia zbawienie, ponieważ jej istotą jest całkowite
powierzenie się Bogu, który czyni wszystko, aby dać
człowiekowi szczęście wieczne.
To, co
Mojżesz odnosił do Prawa, twierdząc, że jest ono łatwe do wy pełnienia [zob. Pwt 30,12-14 „Nie jesteś
w niebie, byś miał mówić: Któż dla nas wstąpi do nieba i przyniesie je nam, i
opowie je nam, abyśmy je wypełniali?Nie
jest też ono za morzem, byś miał mówić: Któż dla nas popłynie za morze i
przyniesie je nam, i opowie je nam, abyśmy je wypełniali.Lecz to słowo jest bardzo blisko ciebie, w
twoich ustach i w twoim sercu, abyś je wypełniał.Oto dziś położyłem przed tobą życie i dobro
oraz śmierć i zło;Gdyż dziś ci
nakazuję, abyś miłował PANA, swego Boga, i chodził jego drogami, i przestrzegał
jego przykazań, ustaw i praw, abyś żył i rozmnożył się, i PAN, twój Bóg, będzie
ci błogosławił w ziemi, do której idziesz, aby ją posiąść.Jeśli zaś twoje serce odwróci się i nie
posłuchasz, ale dasz się odwieść, będziesz oddawał pokłon innym bogom i im
służył;Oznajmiam wam dziś, że na pewno
zginiecie i nie przedłużycie swych dni na ziemi, do której się przeprawiasz
przez Jordan, aby tam wejść i posiąść ją.Biorę dziś na świadków przeciwko wam niebo i ziemię, że położyłem przed
tobą życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierz więc życie, abyś
żył, ty i twoje potomstwo;”].
Paweł
odnosi do Chrystusa i wiary w Niego. Apostoł wyjaśnia również, że słowo, które
dla uczonych żydowskich oznaczało przede wszystkim mądrość Bożą, to sam
Chrystus.
On bowiem
jest od wiecznym słowem Ojca; On zstąpił z nieba i stał się bliski każdemu
człowiekowi przez swoje Wcielenie (zob. Pwt 30,14; J
1,1.14„Lecz
to słowo jest bardzo blisko ciebie, w twoich ustach i w twoim sercu, abyś je
wypełniał.”; Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo.”
„A to Słowo stało się ciałem i mieszkało wśród nas (i widzieliśmy jego chwałę,
chwałę jako jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i prawdy.”].
Aby jednak
Chrystus mógł stać się dla człowieka zbawieniem, potrzeba uwierzyć w Jego
Bóstwo i wyznać, że Jezus jest Panem.
Staje się
to możliwe, gdy głoszona jest Ewangelia, którą ludzie najpierw słyszą, a
następnie decydują się na jej przyjęcie i wypełniają ją w życiu. Słysząc
Ewangelię, wchodzi się w osobistą relację z Jezusem,
który obiecał, że po zostanie z ludźmi
w swoim słowie. Żydzi otrzymali wszystko, co było im potrzebne, by uwierzyć w
Jezusa i przyjąć Ewangelię o zbawieniu.
Stało się jednak inaczej i większość z
nich o rzuciła Jego Ewangelię.
Dla czego tak się stało? Paweł
wyjaśnia, że powodem była zazdrość (w. 19) w stosunku do innych na rodów, przez
które Izrael po czuł się wyprzedzony.
Izraelici
nie chcieli również zaakceptować te go, że w Jezusie Bóg z wielką miłością
pochyla się nad grzesznikami i ludźmi za gubionymi.
We dług
Żydów, na leżała się im jedynie pogarda, tym czasem oznajmiono im, że Bóg szuka
właśnie tych, którzy są najbardziej udręczeni i pogardzani, nawet jeśli oni sami
nie szukają Boga.
Relacja
między Bogiem a Izraelem jest czymś bardzo złożonym i tajemnicą po zostaje fakt
obecnego odrzucenia Ewangelii przez Żydów.
Z jednej
strony Bóg pozwolił, by za śle piła ich zazdrość, z drugiej jednak nie
przestaje ich kochać i darzyć swoją łaską przebaczenia.
DALSZE
ROZWAŻANIE
(Rzym. 10,5-7)
Gdyż
Mojżesz pisze o sprawiedliwości, która jest z prawa: Kto te rzeczy wypełnia,
przez nie będzie żył. Sprawiedliwość
zaś, która jest z wiary, tak powiada: Nie mów w swym sercu: Kto wstąpi do
nieba? - to znaczy, aby Chrystusa na dół sprowadzić; Albo: Kto zstąpi do otchłani? - to znaczy, aby
Chrystusa od umarłych wyprowadzić.
·Paweł ponownie sięga do Starego
Testamentu. Poprzednio dokonał kompilacji tekstu z Izajasza. Teraz sięga do
Księgi Powtórzonego Prawa, Ezechiela, cytuje je, a nawet używa parafrazy.
Przeczytajmy teraz cztery bardzo ważne, dla dzisiejszych rozważań, fragmenty z
Pisma Świętego.
[zob. Ezech. 20:13-14„Ale dom Izraela zbuntował się przeciwko mnie
na pustyni: nie postępowali według moich ustaw i wzgardzili moimi prawami,
które jeśli człowiek wypełnia, będzie przez nie żył. Również moje szabaty
bezcześcili. Dlatego powiedziałem, że wyleję na nich moją zapalczywość na
pustyni, aby ich wytracić.Lecz
działałem ze względu na
moje imię, aby nie było
zbezczeszczone na oczach tych narodów, przed których oczami ich wyprowadziłem.”].
[zob. Kpł 18:5 „Przestrzegajcie więc moich ustaw i moich praw, bo jeśli
człowiek je wypełnia, będzie przez nie żył. Ja jestem PAN.”].
A
zobaczmy: co Ap. Paweł mówi do Galacjan:
[zob. Gal
3:10-13 „Na wszystkich bowiem, którzy są z
uczynków prawa, ciąży przekleństwo, bo jest napisane: Przeklęty każdy, kto nie
wytrwa w wypełnianiu wszystkiego, co jest napisane w księdze Prawa. A że przez prawo nikt nie jest
usprawiedliwiony przed Bogiem, jest oczywiste, bo: Sprawiedliwy będzie żył z
wiary. Prawo zaś nie jest z wiary, lecz: Człowiek, który je wypełnia, przez nie
będzie żył. Chrystus odkupił nas z
przekleństwa prawa, stając się za nas przekleństwem (bo jest napisane:
Przeklęty każdy, kto wisi na drzewie);”].
·Czy były to warunki nie do spełnienia?
Przyjęło się, że tak.
·Ale zadajemy sobie pytanie, czy Pan Bóg
polecił ludziom coś, co było dla nich niemożliwe do wykonania? Popatrzmy na to
w ten sposób, gdy ludzie szanowali Boga i Jego Prawo, Bóg im błogosławił.
Przecież były takie momenty w historii narodu wybranego, że ludzie żyli sobie
dostanie i spokojnie w ziemi obfitującej w miód i mleko.
·Czy wtedy wypełniali wszystkie przepisy
Prawa? Nie! Składali ofiary, które
oczyszczały ich z grzechu. Jeżeli naród odwrócił się od Pana Boga, uległ
zwiedzeniu, bałwochwalstwu, czynił obrzydliwe rzeczy, których listę mamy w
Księdze Ezechiela, wtedy zamiast błogosławieństwa ich udziałem było
przekleństwo.
·Co wtedy? Prorocy nawoływali;
nawrócicie się z całego serca, a żyć będziecie. Czy było to niemożliwe do
spełnienia?
·Z drugiej strony w liście do Galacjan
czytamy o przekleństwie Zakonu [Prawa]; "Zakon zaś nie jest z wiary, ale:
Kto go wypełni, przezeń żyć będzie."
·Żydzi usiłowali zyskać
usprawiedliwienie i łaskawość Boga na swój ludzki, cielesny sposób. Barclay
pisze; "Cała religijność żydowska opierała się na skrupulatnym
przestrzeganiu nakazów zakonu." A ten fragment Listu do Rzymian;
"jest to apel do przysłuchania się prorokom, którzy już dawno temu wiarę
uważali za jedyną drogę do Boga, dostępną dla każdego człowieka."
Bo zresztą nie jest On daleko od nikogo z nas
·Jaka jest zatem różnica? Paweł pokazuje
dwie drogi, pierwsza to przestrzeganie przykazań, druga droga to wiara i żywa
relacja z Jezusem Chrystusem, Panem i Zbawicielem, który nie jest daleko od
nas, który zmartwychwstał.
·Niektórzy
Żydzi nie wierzyli w zmartwychwstanie. Do czasu Jezusa ludzkie życie obracało
się wokół tego co doczesne.
·Gdy
umierali, Szeol był miejscem jakiegoś zawieszenia. Ofiary ze zwierząt owszem
oczyszczały, ale nie usprawiedliwiały, nie dawały życia wiecznego.
·Ofiara
Baranka Bożego postawiła kropkę, sprawiła, że Zakon dojrzał, doszedł do swojej
pełni, do doskonałości. Otworzyła drogę do zmartwychwstania i do życia
wiecznego.
·Jeden z
pisarzy napisał; "Nie trzeba dokonywać żadnego niemożliwego czynu i
wspinać się do nieba, aby osiągnąć sprawiedliwość. To Chrystus zstąpił z nią na
ziemię. Nie trzeba zstępować w najgłębsze głębie, aby ją osiągnąć. Bo Chrystus
powstał z martwych, aby ją dla nas uzyskać. Nie, sprawiedliwość ta jest TUTAJ,
obecna leżąca przed nami NA WYCIĄGNIĘCIE REKI. Nie jest to coś odległego i
nieosiągalnego."
·Wiara
przyjęta sercem prowadzi do usprawiedliwienia, uroczyste zaś wyznanie jej
ustami prowadzi ku zbawieniu. Bo sercem ciągle się ufa i w ten sposób dąży ku
sprawiedliwości, ustami zaś ciągle wyznaje się publicznie i w ten sposób dąży
się ku ocaleniu.
Jeśli ustami wyznasz Pana Jezusa i uwierzysz w
swoim sercu, że Bóg wskrzesił go z martwych, będziesz zbawiony. Sercem bowiem
wierzy się ku sprawiedliwości, a ustami wyznaje się ku zbawieniu. Mówi bowiem Pismo: Każdy, kto w niego wierzy,
nie będzie zawstydzony. Gdyż nie ma
różnicy między Żydem a Grekiem; bo ten sam Pan wszystkich jest bogaty względem
wszystkich, którzy go wzywają. Każdy bowiem, kto wezwie imienia Pana, będzie
zbawiony.
Od
wyznania do wezwania
·Uwierz
swoim sercem… Paweł nieco wcześniej napisał, żeby nie kwestionować faktu, że
Jezus przyszedł w ciele, że zmartwychwstał, żeby nie kwestionować Słowa, które
jest blisko każdego z nas.
·Każdy Żyd
miał dostęp do Pism. Pan Bóg polecił, aby Słowo było przekazywane z pokolenia
na pokolenie.
· Obecnie
Słowo też jest w zasięgu ręki każdego człowieka w większości miejsc na świecie.
W wielu domach leży ono, odłożone niczym bezużyteczne naczynie, na półkę. Jest
blisko, a jednocześnie tak bardzo daleko.
·Niewiele
osób z niego korzysta. Wiele osób, w tym coraz więcej "chrześcijan"
kwestionujewcielenie, zmartwychwstanie
oraz samo spisane Słowo.
·Kolejny
fragment skierowany jest w pierwszej kolejności do Żydów, ale jest to też prawda
uniwersalna, skierowana do nas wszystkich. Jeśli... Nasze zbawienie jest
uwarunkowane trzema elementami; wyznaniem, nieobłudną wiarą i wezwaniem imienia
Pańskiego. W wierszu dziewiątym jest mowa o wyznaniu.
·Kiedy Pan
Jezus rozesłał uczniów z poselstwem Ewangelii powiedział; [zob. Mat 10:32-33 „Do każdego
więc, który się przyzna do Mnie przed ludźmi, przyznam się i Ja przed moim Ojcem,
który jest w niebie. Lecz kto się Mnie
zaprze przed ludźmi, tego zaprę się i Ja przed moim Ojcem, który jest w
niebie.”].
·Apostoł Jan
w swojej Ewangelii pokazał nam coś niepokojącego, co zaobserwował wśród Żydów.
Wielu Żydów miało problem z publicznym wyznaniem swojej wiary.
[zob. Jana 9:22
„Tak powiedzieli jego rodzice, gdyż bali się
Żydów. Żydzi bowiem już postanowili, że gdy ktoś uzna Jezusa za Mesjasza,
zostanie wyłączony z synagogi.”].
Co
to znaczy wyznać, że Jezus jest Panem?
·To jest
bardzo ważne pytanie, które dzisiaj i my musimy sobie zadać.
·Człowiek
wierzący musi powiedzieć, wyznać, że Jezus Chrystus jest Panem.
·Słowo Pan w
języku greckim 'kirios'. Jest to kluczowe słowo we wczesnym chrześcijaństwie.
Jego znaczenie jest następujące. Jest to normalne określenie na wyrażenie
szacunku. . Co bardzo istotne był to tytuł rzymskiego cesarza. Tak określano
również greckich bogów. Po słowie panzwykle stało imię własnego boga.
·Paweł
pisał, że jest sługą Jezusa. Pamiętamy, że użył słowa które dosłownie znaczy –
niewolnik.
·Wyznanie
Pana Jezusa swoim Panem, pociągało za sobą określone konsekwencje, uznanie
siebie samego za Jego niewolnika.
·Musimy
pamiętać też o tym, że w czasach Pawła wyznanie Jezusa swoim Panem oznaczało
kłopoty, prześladowania oraz często utratę życia.
·Wyznanie,
że Jezus jest moim Panem, to uznanie Pana Jezusa za swojego osobistego
garncarza i pozwolenie aby to On kształtował nas i używał zgodnie ze Jego wolą.
[zob. Dz 4:12 „I nie ma
w nikim innym zbawienia. Nie ma bowiem pod niebem żadnego innego imienia danego
ludziom, przez które moglibyśmy być zbawieni.”].
·Wiliam Barclay w swoim komentarzu
napisał; „W greckim przekładzie hebrajskiego Pisma Świętego [Septuagincie]
słowo kirios zwykle oznaczało imię Boga Jahwe. A więc jeżeli ktoś nazywał
Jezusa kirios, przez to samo stawiał Go na równi z cesarzem i Bogiem, udzielał
Mu szczególnego miejsca w swoim życiu, okazywał posłuszeństwo i oddawał boską
cześć.
Bogactwo
i hojność Boża
·Pomiędzy
wyznaniem a wezwaniem, w tym fragmencie jest jeszcze jeden ważny, godny naszej
uwagi temat. Bogactwo i hojność Boża. [zob. Ef
2:4-8 „Lecz Bóg, który jest bogaty w
miłosierdzie, z powodu swojej wielkiej miłości, którą nas umiłował; I to wtedy,
gdy byliśmy umarli w grzechach, ożywił nas razem z Chrystusem, gdyż łaską
jesteście zbawieni; I razem z nim
wskrzesił, i razem z nim posadził w miejscach niebiańskich w Chrystusie
Jezusie; Aby okazać w przyszłych wiekach
przemożne bogactwo swojej łaski przez swoją dobroć względem nas w Chrystusie
Jezusie. Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę, i to nie jest z was, jest
to dar Boga.”].
Rzym
10:14-15
Jakże więc będą wzywać tego, w którego
nie uwierzyli? A jak uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? A jak usłyszą bez
kaznodziei?Jakże też będą głosić, jeśli
nie zostaną posłani? Jak jest napisane: O jak piękne są nogi tych, którzy
opowiadają pokój, tych, którzy opowiadają dobre rzeczy!
·W poprzednim rozważaniu było omawiane,
że zbawienie jest uwarunkowane trzema elementami; wyznaniem Jezusa jako Pana,
nieobłudną wiarą i wezwaniem imienia Pańskiego.
·Apostoł Paweł wyraźnie pisze, że
zbawienie jest darem, że jest z łaski, ale człowiek musi sam podjąć pewne
kroki, by ten dar przyjąć lub odrzucić.
·To tak jak ktoś ofiaruje nam spadek, i
przekazuje nam swoje dziedzictwo testamentem, czy aktem notarialnym. Nie
zasłużyliśmy na to, oczywiście to jest dar, ale my możemy ten dar odrzucić,
możemy zlekceważyć, unieść się honorem i nic nie zrobić by go otrzymać, możemy
też otrzymać i roztrwonić. By spadek stał się naszą własnością, musimy poczynić
pewne starania, iść do notariusza, do sądu, do wydziału ksiąg wieczystych.
Uważam, na podstawie Listu do Rzymian, że podobnie jest ze zbawieniem.
·W dzisiejszym fragmencie apostoł Paweł
pisze o kolejnych warunkach, może bardziej krokach, które trzeba wykonać, aby
zbawienie wziąć w posiadanie.
Dobre
wieści o pokoju - słuchaniu - wiarze - posłuchu [posłuszeństwie]
·By
dowiedzieć się o spadku, musi nas ktoś o tym poinformować, że spadek został
zapisany na nas. Wysłać jakieś zawiadomienie, dostarczyć odpis testamentu lub
aktu notarialnego.
·By
zbawienie stało się naszym udziałem musi być posłaniec, który poinformuje nas o
tym wspaniałym darze. Człowiek musi usłyszeć, że jest coś takiego jak
zbawienie, że jest możliwość wezwania imienia Pańskiego, przywołania Pana
Jezusa na ratunek, na ocalenie.
·Paweł
zadaje pytanie; A jak ma usłyszeć, jeśli nie ma tego, który zwiastuje [ogłasza,
obwieszcza]?
·Ważne jest
aby być posłanym, chciejmy to przemyślii bardzo podkreślić. Pan Jezus powiedział coś takiego, znane nam
słowa; [zob. Mat 9:31-32 „Wtedy powiedział do swoich uczniów: Żniwo wprawdzie wielkie,
ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na swoje
żniwo.”].
Rzym.
10:16-18
Ale nie wszyscy byli posłuszni
ewangelii. Izajasz bowiem mówi: Panie, któż uwierzył naszemu głoszeniu? Wiara więc jest ze słuchania, a słuchanie -
przez słowo Boże. Pytam jednak: Czy nie słyszeli? Ależ tak: Po całej ziemi
rozszedł się ich głos i na krańce świata ich słowa.
·Rozważmy ważną myśl z poprzedniego rozważania;
"Bóg wyprawia posłańców (proroków, apostołów, kaznodziei, nauczycieli,
ewangelistów), którzy są Jego błogosławieństwami dla potrzebującego świata.
·Podczas gdy
Bóg w Swej łasce wyznacza posłańców ewangelii, słuchacze muszą właściwie
zareagować na ich przesłanie."
Głosić - słuchać - dać posłuch - być
posłusznym...
Lecz nie wszyscy dali posłuch dobrej
nowinie;
Któż uwierzył naszemu głoszeniu, a komu jest objawione ramię PANA?Iz 53:1
·Apostoł
Paweł cytuje słowa proroka Izajasza. Prorok martwi się tym, że ludzie jego
pokolenia nie chcieli słuchać i dać posłuchu proroczym wieściom.
·Czy w Izraelu nie było Bożych
posłańców? Czy nie byli oni dobrze przygotowani i posłani przez samego Boga?
·Czy ich poselstwo było nieklarowne i
rozwodnione? Z całą pewnością możemy powiedzieć, że nie. Historia się powtarza i o podobnej sytuacji w naszym
dzisiejszym fragmencie napisał Paweł.
·Przeczytajmy co w tej sprawie napisał
Jan w swojej Ewangelii; [zob. Jana 12:37-43 „A choć tak wiele cudów
uczynił wobec nich, jednak nie uwierzyli w niego; Aby się wypełniło słowo,
które powiedział prorok Izajasz: Panie, któż uwierzył naszemu głoszeniu? I komu
ramię Pańskie zostało objawione? Dlatego nie mogli uwierzyć, bo jeszcze Izajasz
powiedział:Zaślepił ich oczy i
zatwardził ich serce, aby oczami nie widzieli i sercem nie zrozumieli, aby się
nie nawrócili, żebym ich nie uzdrowił. To powiedział Izajasz, gdy widział jego
chwałę i mówił o nim. Jednak i z przełożonych wielu uwierzyło w niego, ale z
powodu faryzeuszy nie wyznawali go, aby nie wyłączono ich z synagogi. Umiłowali
bowiem chwałę ludzką bardziej niż chwałę Bożą.”].
My jako wierzący pamiętajmy
to co napisał Paweł do Tesaloniczan: [zob. 1 Tes 2:13„Dlatego też nieustannie dziękujemy Bogu, że gdy
przyjęliście słowo Boże, które słyszeliście od nas, przyjęliście je nie jako
słowo ludzkie, ale - jak jest naprawdę - jako słowo Boże, które też w was,
którzy wierzycie, skutecznie działa.”].
Słuchał będziesz głosu Pana Boga twego
·Żydzi po
wygnaniu z Ziemi Obiecanej stali się nośnikiem Pism Starego Testamentu. Obecnie
Ewangelia jest głoszona praktycznie po całym zamieszkałym świecie.
·Zobaczmy
jakie jest wrażenie, że tam gdzie jest najgłośniej i najczęściej obwieszczana,
tam jest najmniej słuchana.
·Przeczytajmy
jeszcze kilka, dających nam sporo do myślenia fragmentów z Pisma Świętego. To
są fragmenty mówiące nam o konieczności słuchania Pana Boga, o błogosławieństwie
dla słyszących i o konsekwencjach ignorowania Jego głosu. [zob. Pwt 28:12-15„PAN
otworzy dla ciebie swój bogaty skarbiec, niebo, aby dawać deszcz twojej ziemi w
odpowiednim czasie i błogosławić wszelką pracę twoich rąk. Będziesz pożyczał
wielu narodom, a sam od nikogo nie będziesz pożyczał.I PAN umieści cię na czele, a nie na końcu; i
będziesz tylko na górze, a nie będziesz na dole, jeśli będziesz słuchał
przykazań PANA, swego Boga, które ci dziś nakazuję, abyś ich przestrzegał i je
wypełniał. I nie odstąpisz od żadnego słowa, które ja wam dziś nakazuję, ani na
prawo, ani na lewo, by iść za innymi bogami i im służyć.Lecz jeśli nie będziesz słuchał głosu PANA,
swego Boga, by przestrzegać wszystkich jego przykazań i ustaw, które ci dziś
nakazuję, i wypełniać je, to spadną na ciebie wszystkie te przekleństwa i cię
dosięgną:”]. [zob. Przysłów 1:28-31 „Wtedy będą mnie wzywać, a nie wysłucham; będą mnie szukać
pilnie, lecz mnie nie znajdą.Bo
znienawidzili wiedzę i nie wybrali bojaźni PANA;Ani nie chcieli mojej rady, ale gardzili
każdym moim upomnieniem.Dlatego spożyją
owoc swoich dróg i będą nasyceni swymi radami.”].
·W Nowym Testamencie Apostoł Paweł do
nas pisze: [zob. Hbr 11:6„Bez wiary zaś nie można podobać się Bogu, bo ten, kto
przychodzi do Boga, musi wierzyć, że on jest i że nagradza tych, którzy go
szukają.”].
Rzym. 10:19-21
Pytam jednak: Czy Izrael tego nie
poznał? Mojżesz pierwszy mówi: Ja
pobudzę was do zawiści przez naród, który nie jest narodem, przez naród nierozumny
wzbudzę w was gniew. A Izajasz śmiało
mówi: Zostałem znaleziony przez tych, którzy mnie nie szukali, objawiłem się
tym, którzy o mnie nie pytali. Lecz do Izraela mówi: Cały dzień wyciągałem moje
ręce do ludu opornego i sprzeciwiającego się.
·Czy w Izraelu nie było Bożych
posłańców? Czy nie byli oni dobrze przygotowani i posłani przez samego Boga ?
Czy ich poselstwo było nieklarowne i rozwodnione? Czy proroctwa nie
zapowiadały Mesjasza, np. że narodzi się w Betlejem?
·Z całą pewnością możemy powiedzieć, że
nie.
·Mimo to Żydzi słysząc nie słyszeli. Pan
Bóg dopuścił do tej duchowej głuchoty. Nie wszyscy pozostali "głusi"
Przeczytamy o tym w następnym rozdziale.
·Obecnie, musimy zobaczyć pewną
analogię. Jak wielu ludzi ma dostęp do Pisma Świętego. Wierzę, że mamy wokół,
również w Internecie wielu kaznodziei, proroków, autorów książek, którzy są
Bożymi posłańcami dla naszego pokolenia, co ważne wykładającymi rzeczy na
podstawie Pism.
·Jednak wiele osób ignoruje, lekceważy
dzisiaj biblijne nauczanie, czy ostrzeżenia i kieruje swoje uszy ku baśniom.
Zobaczmy, że im więcej jest wokół nas Słowa, tym jest ono mniej słyszalne.
Ileż to razy chciałem zgromadzić dzieci
twoje
·Pan Jezus wypowiedział do Żydów
pamiętne słowa, warto je sobie dzisiaj przypomnieć; [zob.
Mat 27:37-39 „Jeruzalem, Jeruzalem, które
zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy są do ciebie posłani! Ile razy
chciałem zgromadzić twoje dzieci, tak jak kokoszka gromadzi swe kurczęta pod
skrzydła, a nie chcieliście! Oto wasz dom zostanie wam pusty. Mówię wam bowiem: Odtąd nie ujrzycie mnie, aż
powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana.].